Dit zegt managing partner van de van oorsprong Zwitserse vermogensbeheerder, Hubert Keller, in een interview met het Financieele Dagblad.
Tegenover de krant vertelt hij dat het eigen pensioenfonds van Lombard in 2008 snel in de gevarenzone raakte. Reserves van het fonds (beheerd vermogen omgerekend circa 1,3 miljard euro) verdampten en de dekkingsgraad zakte richting 100.
Andere aanpak
De gedachte dat spreiding over aandelen en obligaties het fonds zou behoeden tegen volatiliteit ging niet meer op. 'Het gangbare beleggingsbeleid bij pensioenfondsen was gebaseerd op het idee dat slechte tijden voor aandelen goed zijn voor obligaties en omgekeerd', vertelt Keller. 'Maar de gebruikelijke verdeling in 60% obligaties en 40% aandelen heeft niet kunnen voorkomen dat beleggingsportefeuilles flinke schade opliepen.'
Het antwoord is volgens Lombard: risicogewogen beleggen, ofwel een allocatie op basis van risico. Bij een allocatie op basis van 60-40 kan volgens Keller nog steeds 95 procent van het risico direct gerelateerd zijn aan aandelen en slechts 5 procent aan obligaties. 'Er is dus eigenlijk geen spreiding van risico’s', concludeert de manager.
Lombard heeft sinds 2009 zijn eigen pensioenfonds ingericht op basis van risicobronnen en een risicobudget in termen van acceptabel verlies van dekkingsgraad beheerd. Keller: 'We hebben ons voor het pensioenfonds steeds de vraag gesteld: hoeveel kunnen we verliezen zonder in de problemen te komen? Voor ons pensioenfonds is dat 8% per jaar en een volatiliteit van 5% voor de totale portefeuille.'
Door de cyclus
'Voor iedere bouwsteen van de portefeuille geldt dat de Sharpe-ratio (risico-rendementverhouding, red.) optimaal dient te zijn', vervolgt Keller. 'Je moet je constant afvragen of een belegging het risico waard is.' Hij legt uit dat Lombard daarbij geen gebruik maakt van klassieke indextrackers, maar kiest voor zogenoemde smart-bètastrategieën.
Keller hoopt dat het portefeuille op die manier een hele economische cyclus kan doorkomen, zonder zware klappen te krijgen. 'Je kunt nog steeds een mening hebben over het verloop van de cyclus. Daar pas je dan je risicoallocatie op aan, maar altijd binnen de grenzen die je voor de hele portefeuille hebt bepaald.'