Shiller komt tot die conclusie op basis van zijn eigen zogenoemde 'Cyclically Adjusted P/E ratio', maar zijn stelling wordt door de nodige beleggingsprofessionals en economen in twijfel getrokken.
Dat doet ook Chris-Tommy Simonsen, portefeuillebeheer van het Skagen Global fonds - een wereldaandelenfonds dat zich vooral manifesteert als waardebelegger.
Simonsen stelt dat beleggers zich te kort doen als ze uitsluitend kijken naar klassieke waarderingsmethoden als de koers-winstverhouding (k/w) en de price-to-book (p/b).
K/w kan misleidend zijn, omdat het geen rekening houdt met bij voorbeeld de verkoop van een onderdeel dat de winstgevendheid van het bedrijf als geheel zou kunnen aantasten.
Ook heb je er volgens Simonsen minder aan in het geval van cyclische bedrijven, zoals semiconductors en de auto-industrie waar de winstgevendheid door het economisch tij onverwacht snel kan veranderen. Als voorbeeld noemt hij Google, dat eerst een k/w had van bijna 50, vervolgens terugviel naar 17, maar nu met een k/w van 22 interessant is omdat het delen van social media met dochterbedrijven als YouTube en Android 'monopoliseert'.
Een ander veel gebruikte waarderingsmaatstaf is price to book (p/b). Dat is een ratio die inzicht geeft hoeveel beleggers bereid zijn te betalen voor de echte assets van een bedrijf. Als de prijs van het aandeel onder de boekwaarde is, dan is het aandeel koopwaardig. Maar, waarschuwt Simonsen, p/b houdt onvoldoende rekening met de waardering van immateriële activa, zoals bijvoorbeeld intellectueel eigendom. Dat kan leiden tot een lage boekwaarde en een kunstmatig hoge price-to-book ratio.
Voorbeelden daarvan zijn volgens Simonsen Microsoft en Lenovo, die verhandeld worden tegen vier maal de boekwaarde. Microcoft is echter ondergewaardeerd gezien het groeipotentieel van het bedrijf, terwijl Lenovo met zijn nieuwe producten kan profiteren van zijn sterke marktpositie in China.
Skagen stelt dat men bij de beoordeling en selectie van aandelen gebruik kan maken van beide waarderingsmaatstaven, maar dat men voor de selectie van aandelen met het meest aantrekkelijke risico/rendementprofiel vooral ook moet vertrouwen op een combinatie van harde financiële analyse en intuïtieve logica, wat men bij Skagen 'the art of common sense' noemt.
Meer achtergronden op Fondsnieuws
- GaveKal: Shiller's formule P/E discutabel
- Debat: Waarom sociologie belangrijker is dan P/E
- 'Beurs VS duur maar tegelijk redelijk geprijsd